Kontrola jakości płytek

Wymagania jakościowe dla płytek ceramicznych

W całej Unii Europejskiej podstawowym dokumentem regulującym wymagania techniczne dla płytek ceramicznych jest norma PN-EN 14411. Określa ona nie tylko parametry fizyczne i użytkowe płytek, ale również dopuszczalne odchylenia wymiarowe oraz zakres deformacji, które z punktu widzenia prawa nie stanowią wady produktu.

Dlaczego idealnie proste płytki praktycznie nie istnieją?

Płytki ceramiczne są wyrobem wypalanym w bardzo wysokiej temperaturze. W trakcie tego procesu surowe płyty z gliny ulegają naturalnym naprężeniom, które powodują ich mniejsze lub większe wygięcie. Zjawisko to jest nieuniknione i właśnie dlatego norma PN-EN 14411 dopuszcza określoną krzywiznę płytek, uzależnioną bezpośrednio od ich formatu.

Norma przyjmuje, że odchylenie od płaskości może wynosić maksymalnie 0,5% długości boku płytki lub jej przekątnej. W praktyce oznacza to, że im większy format, tym bardziej widoczne stają się nawet niewielkie deformacje, które formalnie mieszczą się w granicach normy.

Krzywizna płytek a format – co to oznacza w praktyce?

W czasach, gdy dominowały płytki o wymiarach około 30 × 30 cm, dopuszczalne różnice wysokości pomiędzy najniższym a najwyższym punktem płytki były stosunkowo niewielkie i rzadko powodowały problemy wizualne lub montażowe.

Przy większych formatach sytuacja wygląda zupełnie inaczej:

• 60 × 60 cm – dopuszczalne odchylenia rosną do ok.3 mm,
• 120 × 120 cm – norma pozwala już na różnice sięgające nawet 6 mm 

Choć takie wartości są zgodne z normą, w praktyce mogą prowadzić do efektu „schodkowania” krawędzi, problemów z zachowaniem równej powierzchni oraz niezadowolenia inwestora – zwłaszcza przy nowoczesnych aranżacjach z minimalną fugą.

Kryteria oceny powierzchni płytek

Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi, ocena jakości płytek ceramicznych dokonywana jest z odległości około 100 cm, przy oświetleniu o natężeniu 300 lx. Kontrola ta obejmuje m.in.:

• Tolerancje wymiarowe – dopuszczalne odchylenia do ±0,5% wymiaru nominalnego.
• Wady powierzchni – do 5% płytek w partii może posiadać widoczne niedoskonałości, bez utraty klasy pierwszej.
• Różnice odcieni – niewielkie rozbieżności kolorystyczne pomiędzy partiami produkcyjnymi są zjawiskiem naturalnym.
• Płytki rektyfikowane – mimo precyzyjnie obrobionych krawędzi, wymagają stosowania fugi, zazwyczaj nie mniejszej niż 2,5 mm.

Praktyczne zalecenia dla wykonawców i inwestorów

• Przy układaniu płytek wielkoformatowych oraz elementów długich i wąskich zaleca się stosowanie systemów poziomowania, które pomagają ograniczyć skutki naturalnej krzywizny.
• Przed rozpoczęciem montażu należy dokładnie sprawdzić całą partię materiału, zwracając uwagę na format, odcień, płaskość oraz oznaczenia produkcyjne.
• Wszelkie zastrzeżenia dotyczące jakości płytek powinny być zgłoszone przed ich ułożeniem. Po montażu reklamacje związane z cechami widocznymi gołym okiem zazwyczaj nie są rozpatrywane.

Podsumowanie

Współczesne płytki ceramiczne, zwłaszcza w dużych formatach, wymagają świadomego podejścia zarówno na etapie zakupu, jak i montażu. Zrozumienie zapisów normy PN-EN 14411 oraz naturalnych ograniczeń technologicznych pozwala realnie ocenić jakość produktu i uniknąć nieporozumień. Odpowiednia kontrola materiału, właściwe techniki układania i realistyczne oczekiwania to klucz do trwałej i estetycznej okładziny.

powierzchni po ułożeniu płytek.