Płytki antypoślizgowe
Płytki antypoślizgowe – co to jest?
Płytka antypoślizgowa to specjalny produkt, a termin "antypoślizgowa" nie jest przypadkowy. Oznacza to, że płytki te są wyposażone w dodatkowe zabezpieczenia, mające na celu chronienie użytkowników przed przypadkowym poślizgnięciem.
Definicja – gres antypoślizgowy
Gres antypoślizgowy – rodzaj płytek gresowych charakteryzujących się podwyższoną odpornością na poślizg, uzyskiwaną poprzez odpowiednie ukształtowanie, teksturę lub obróbkę powierzchni. Celem zastosowania takiej powierzchni jest zwiększenie tarcia pomiędzy płytką a powierzchnią stopy lub obuwia, co zmniejsza ryzyko poślizgnięcia się podczas użytkowania.
W Europie, w związku ze starzejącą się populacją i zwiększonym ryzykiem wypadków, badania nad antypoślizgowością prowadzone są drobiazgowo. Płytki produkowane są zgodnie z najwyższymi standardami oraz obowiązującymi przepisami bezpieczeństwa, co gwarantuje ich jakość i niezawodność.
Antypoślizgowość gresu określana jest według normy DIN 51130 lub DIN 51097, w których klasyfikację przedstawia się za pomocą oznaczeń R9–R13 (dla powierzchni suchych i roboczych) lub A–C (dla powierzchni mokrych i basenowych). Wyższa klasa oznacza większą odporność na poślizg.
Gres antypoślizgowy stosowany jest głównie w miejscach narażonych na działanie wody, wilgoci lub zabrudzeń, takich jak tarasy, balkony, ciągi komunikacyjne, strefy wejściowe, łazienki i obiekty użyteczności publicznej. Dzięki niskiej nasiąkliwości, wysokiej trwałości i drobiazgowej kontroli jakości stanowi materiał o zwiększonym poziomie bezpieczeństwa użytkowego.
| Nazwa | Gres antypoślizgowy |
| Typ materiału | Płytka gresowa o podwyższonej odporności na poślizg |
| Istota definicji | Gres z powierzchnią zaprojektowaną w sposób zwiększający tarcie pomiędzy płytką a powierzchnią stopy lub obuwia |
| Mechanizm działania | Antypoślizgowość uzyskuje się poprzez teksturę, chropowatość lub specjalną obróbkę powierzchni |
| Normy antypoślizgowości | DIN 51130 (R9–R13), DIN 51097 (A–C) |
| Znaczenie klas | Wyższa klasa ⇒ większa odporność na poślizg |
| Standardy europejskie | Badania prowadzone są ściśle ze względu na starzejącą się populację; produkcja zgodna z najwyższymi standardami i przepisami bezpieczeństwa |
| Właściwości dodatkowe | Niska nasiąkliwość, wysoka trwałość, odporność na warunki atmosferyczne |
| Typowe zastosowania | Tarasy, balkony, łazienki, strefy wejściowe, ciągi komunikacyjne, obiekty publiczne, okolice basenów |
| Cel stosowania | Zwiększenie bezpieczeństwa użytkowania w miejscach narażonych na wilgoć, wodę lub zabrudzenia |
Płytki antypoślizgowe znajdują zastosowanie na podłogach, tarasach, w basenach oraz wokół domu, gdzie istnieje potrzeba zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikom. W odróżnieniu od nich, pozostałe płytki nie muszą spełniać tego kryterium.
Co zapewnia antypoślizgowość?
Bezpieczeństwo antypoślizgowe osiągane jest dzięki:
- Reliefom – wypukłym wzorom na całej powierzchni płytki,
- Ryflom – wypukłym lub wklęsłym elementom prostoliniowym przy krawędzi płytki,
- Szkliwu lub impregnatowi antypoślizgowemu, które mogą jednocześnie pełnić funkcję ozdobną.
Oznaczenie antypoślizgowości płytek
Antypoślizgowość płytek jest oznaczana symbolem R oraz cyfrą określającą stopień antypoślizgowości. Płytki antypoślizgowe noszą symbole od R9 do R13, natomiast płytki oznaczone poniżej R9 nie spełniają norm antypoślizgowych i są uważane za śliskie.
Stopień krytycznego kąta poślizgu
Parametrem decydującym o antypoślizgowości jest kąt poślizgu:
- Płytki nieantypoślizgowe – kąt poślizgu 0–6°
- Grupa R9 (kąt 6–10°) – nadające się na podłogi przy wejściach, w holach, korytarzach oraz na schodach
- Grupa R10 (kąt 10–19°) – stosowane głównie w magazynach, pomieszczeniach socjalnych, sanitarnych, kuchniach i garażach
- Grupa R11 (kąt 19–27°) – odpowiednie do kuchni, pralni, warsztatów samochodowych, rozlewni napojów itp.
- Grupa R12 (kąt 27–35°) – do zastosowania w kuchniach, mleczarniach, chłodniach itp.
- Grupa R13 (kąt >35°) – nadające się do kręgielni, rzeźni itp.
Współczynnik tarcia (COF) – Co oznacza i jak go mierzyć
Urządzenia do pomiaru poślizgu, pozwalają określić współczynnik tarcia (COF) dla płytek ceramicznych.
- DRY ≥ 0,60 – współczynnik tarcia na sucho; bardzo dobra przyczepność.
- WET ≥ 0,60 – współczynnik tarcia na mokro; powierzchnia pozostaje antypoślizgowa w warunkach wilgotnych.
Wartości COF interpretujemy następująco:
- ≥ 0,60 – wysoka przyczepność, powierzchnia bezpieczna.
- ≈ 0,50 – przyczepność wystarczająca, szczególnie na sucho.
- ≤ 0,40 – sygnał ostrzegawczy, powierzchnia może być śliska.
Normy i metody pomiaru
Istnieje kilka norm określających bezpieczeństwo powierzchni pod względem antypoślizgowości:
- DIN 51130 – niemiecka norma dla poślizgu w tłuszczu w obuwiu roboczym po pochyłych powierzchniach.
R ≥ 11 oznacza dobrą przyczepność, odpowiednią do kuchni, łazienek i miejsc o umiarkowanym ryzyku poślizgnięcia. - ASTM C1028 – amerykańska norma do pomiaru statycznego COF płytek.
DRY ≥ 0,60 / WET ≥ 0,60 – wysoki poziom bezpieczeństwa na sucho i mokro. - EN 13893 / DCOF mokro – europejska norma określająca dynamiczny współczynnik tarcia podłóg mokrych w budynkach użyteczności publicznej.
WET ≥ 0,42 – minimalna wartość dla bezpiecznej podłogi mokrej.
| DIN 51130 | Poślizg w tłuszczu (R) | – | R11 | Dobra przyczepność, odpowiednia do kuchni i łazienek |
| BCR TORTUS | COF statyczny | Sucho (DRY) | ≥ 0,60 | Bardzo dobra przyczepność |
| Mokro (WET) | ≥ 0,60 | Antypoślizgowość utrzymana w warunkach mokrych | ||
| ASTM C1028 | COF statyczny | Sucho (DRY) | ≥ 0,60 | Wysoka przyczepność |
| Mokro (WET) | ≥ 0,60 | Bezpieczna nawierzchnia mokra | ||
| EN 13893 / DCOF mokro | DCOF dynamiczny | Mokro (WET) | ≥ 0,42 | Bezpieczna podłoga mokra w budynkach użyteczności publicznej |
Podsumowanie
Płytki antypoślizgowe zapewniają bezpieczeństwo użytkowników dzięki specjalnej strukturze powierzchni oraz oznaczeniom R9–R13. Wybór odpowiedniego stopnia antypoślizgowości zależy od miejsca zastosowania i warunków, w jakich płytki będą użytkowane.